Hoe kun je je verzetten zonder wapens?
In 1941 viel het Japanse leger Nederlands-Indië binnen. Het Nederlandse leger (het KNIL) probeerde ze tegen te houden, maar dat lukte niet. Sommige Indonesiërs waren blij met de komst van de Japanners, eindelijk was er een einde gemaakt aan de Nederlandse overheersing. Witte Nederlanders werden in kampen opgesloten. Mannen apart van hun vrouwen en kinderen. Mensen van gemengd bloed, zoals de familie van Tineke, waren eerst nog vrij. Maar ze waren het natuurlijk niet eens met de bezetting.
Kies de acties die volgens jou staan voor verzet.
Taart bakken
Hatsjie roepen tegen de Japanners
Gebak eten
GO! roepen
Een V schilderen
Een rode zon op je huis schilderen
Klein verzet in Nederland
Verzet in Syrië
Jappenkamp
Goed!
Mijn moeder bakte koekjes en taarten. Ik verkocht die op straat. Daarmee verdienden we wat geld om eten te kopen. Op een dag bakte ze een taart in drie kleuren: rood bovenop, daaronder wit, daaronder blauw. Als die taart in de doos zat, leek het net de rode zon op de Japanse vlag. Maar als je hem aansneed, zag je de Nederlandse vlag. Een Japanner kwam naar mij toe en wilde een stuk. Toen hij zag welke kleuren de taart had, hield hij dreigend zijn sabel omhoog naar mij. Gelukkig zag hij het door de vingers. Maar ik durfde die taart niet meer te verkopen.
Helaas
Het antwoord is niet goed, probeer het nog eens!
Helaas
Het antwoord is niet goed, probeer het nog eens!
Goed!
We moesten van de Japanners gymnastiek doen op het terrein van een school. Daar moesten we ook bij tellen in het Japans. Het getal 5 spreek je in het Japans uit als goo. Maar dat is ook Engels voor: ‘ga weg’. Mijn tante riep heel hard GO tegen de Japanse soldaat en daarbij wees ze met haar vinger. Gelukkig kende die Japanner geen Engels!
Goed!
Mijn vader had een oranje V geschilderd op het huis. De V van vrede, en oranje omdat het de kleur is van het koningshuis. Er hingen ook Nederlandse vlaggen buiten.
Helaas
Het antwoord is niet goed, probeer het nog eens!
Klein verzet in Nederland
In Nederland hadden de Duitsers het land bezet. Zij waren voortaan de baas. Sommige Nederlanders sloten zich aan bij de Duitsers. Anderen kwamen in verzet. De meeste Nederlanders probeerden zo gewoon mogelijk verder te leven. Ze deden wel kleine dingen om te laten zien dat ze het niet eens waren met de Duitse bezetting. Mensen droegen bijvoorbeeld speldjes met de letter W, van koningin Wilhelmina. Of ze schreven kreten op de muren. OZO, dat betekende: Oranje zal overwinnen!
Zie je waar het speldje van gemaakt is? (Een muntje.)
van de stad Saraa
Verzet in Syrië
Ook nu verzetten mensen zich in oorlogen. Tijdens de oorlog in Syrië vochten de soldaten van de president tegen de mensen die het niet met de president eens waren. Er gebeurden vreselijke dingen, zoals aanvallen met gifgas of bombardementen op ziekenhuizen. De president wilde niet dat dit bekend werd in de wereld. Maar verschillende mensen hebben er toch foto’s en filmpjes van gemaakt. Met gevaar voor eigen leven. Dankzij deze mensen heeft de rest van de wereld kunnen zien wat er in Syrië gebeurde.
beruchte Tjideng-kamp in Batavia, Java.
Velen zijn ernstig ziek. Bron: NIOD
Jappenkamp
De Japanners behandelden Nederlanders anders dan Indonesische mensen. Nederlanders die Nederlandse én Indische ouders hadden, werden gediscrimineerd. Maar ze werden niet in kampen opgesloten. Deze mensen werden daarom ‘buitenkampers’ genoemd. Tineke was een buitenkamper. Witte Nederlanders werden door de Japanners wel opgesloten in kampen. Vaak waren dit woonwijken, die werden afgesloten met een hek. Heel veel mensen moesten in de huizen wonen, waardoor ze vaak overvol waren. De vrouwen en kinderen zaten apart van de mannen. Jongens vanaf 10 jaar moesten zonder hun ouders naar een jongens- of mannenkamp, waar ze voor zichzelf moesten zorgen. De meeste Japanse bewakers waren erg streng. De gevangenen moesten soms urenlang in de hete zon staan en buigen voor de Japanners. Er was ook heel weinig eten en geen mogelijkheid om je goed te wassen. Daardoor braken er veel ziektes uit. Jappen is een scheldwoord voor Japanners.